Calvario de Taboadelo

Estes cruceiros son o final da Vía Crucis que empeza no adro da igrexa de Taboadelo. Ata o chegaba tamén a procesión, que no día de San Roque, percorría os camiños do pobo. Están separados un doutro un tres metros, e descansan sobre unha pedra case plana.  A primeira das cruces levántase nunha ampla plataforma de tres banzos, con acceso polo catro lados, máis levantada pola fronte  e á beira dereito para salvar o desnivel do terreo. Sobre ela, un pedestal prismático.  A columna está suxeita ao pedestal cuns ferros. É de sección cadrada no empezo, pasando a octogonal ata o anel que, pouco antes do final, marca o paso desta sección a cilíndrica. Na parte dianteira presenta os símbolos da Paixón, unidos entre eles por unha corda colgada dunha pequena argolla, todo traballado en relevo.  O capitel, no mesmo bloque que a columna, ten un ábaco de lados curvos coas esquinas en chaflán, das que saen dúas espirais opostas que se encadran as caras cóncavas, nas que se pode ver unha cabeza de anxo de longos cabelos.  A cruz é de sección rectangular, lisa e de arestas vivas. Termina con cartela de INRI no testero, colocada en diagonal e envolvéndose nos extremos. O Cristo, coa cabeza un pouco ladeada cara á dereita, melena que cae a ambos os dous lados da cara e despegada desta, barba de corte triangular e bigote. A Virxen repousa os seus pés nunha cabecita de anxo da mesma hechura que as do capitel, aínda que máis perfecta. Un manto cobre a súa cabeza miúda e enmarca unha cara de faccións totalmente desgastadas.  O segundo cruceiro conta tamén cunha plataforma parecida á primeira, aínda que do último banzo da fronte falta a metade da pedra que compuña este último tramo. encaixado nesta base está o pedestal, prismático.  A columna é de sección cadrada nos inicios, pasando a octogonal ata un moldura que segue os lados do octógono, a partir da cal se fai cilíndrica. Na fronte, na parte alta, a imaxe de San Judas Tadeo, cunha vara na man esquerda e unha machada na dereita, apoiado nunha peana que excede a cara do octógono, o mesmo que a imaxe. Está asegurado o pedestal con anacos de cuncha de vieira, conforme as técnicas máis antigas dos canteiros.  A cruz de sección cadrada, o que a fai máis grosa que a de á beira. A parte de atrás adórnase con motivos circulares, ovoides e cadrados.  Na cara principal atópase unha Virgen moi ancha e alta. Aos seus pés, a carita dun anxo que lle serve de peana. Cóbrese cun manto desde a cabeza, que se lle recolle un pouco nos cóbados e deixa ver o vestido, que cae facendo dobras